Alara' da çok seviyor hem de tür cins ayırdetmeden tüm hayvanları...
Sevmek hem de nasıl sevmek, hiç korkmadan...
Geçen sene onu ısırmaya çalışan kocaman köpekten bile hala hiç korkmuyor. Onun yanına gitmesine engel olduğumda bana çok kızıyor...
Hayvanları çok sevmesi beni mutlu ediyor açıkçası, ama biraz daha büyüdüğünde evde hayvan beslemek konusunun gündeme gelmesinden korkuyorum...
Sakın yanlış anlaşılmasın dedim ya ben hayvanları çok severim. Küçüklüğümde de hep evimizde bir hayvanımız olsun isterdim...
Yaklaşık 1 sene boyunca da bir kedimiz olmuştu orta 1 deyken fakat o dönemde de çok net anladım ki evde hayvan beslemek gerçekten çok zor iş...
Hem hayvana eziyet (çalışan bir aile olarak onu sürekli evde yanlız bırakmış olacağız), hem de sadece yemek vermekle iş bitmiyor, aynı zamanda sevgi ve şefkat te vermek gerekiyor. Tıpkı bir çocuk gibi...
O yüzden bahçeli bir evimiz olana dek evde hayvan beslenmemesi konusunda direneceğim... Ama bu konuda birkaç sene içinde tartışma yaşayacağımızdan da eminim. Zira Ispartaya son gidişimizde ablamların henüz yeni aldıkları köpekleri Pamuğun ismini hala hatırlıyor ve dönem dönem bana onu soruyor :)))
Baksanıza şunun köpek sevgisine... Sana söz veriyorum bahçeli bir evimiz olursa sana bu duyguyu yaşatacağım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder