Kuzuya Özlem...

Merhabalar,

Alara Kuşadasında...

Perşembe günü saat 16:00' dan beri kuzuyu görmüyorum :(((

Aslında orada kalması onun için çok daha iyi, deniz, kum, oyuncaklar, pervane gibi peşinde dolaşan bir anneanne ve dede, açık alan, temiz hava ve daha birçok şey ama ben yine de onu düşününce keşke bırakmasaydık demekten kendimi alamıyorum...

Hergün telefonla konuşup hasret gideriyoruz ama "Ama anneeee artık gelinnnnn" nidaları da kalbimi sızlatıyor...

Hedef bayramda tekrar Kuşadasına gitmek ama henüz kuzudan ayrı geçirilen 4 gecenin ardından onu düşündükçe burmumun direği sızlarken bu kadar zaman nasıl geçer bilemiyorum :(((

Onun için oyuncaklar almaya ve biriktirmeye başladım bile...

Miniş bizi gördüğüne de oyuncakları gördüğüne de çok sevinecek :)))

Tatil 2013

Merhabalar,

Bu yıl da diğer yıllarda olduğu gibi maaile bir tatil yaşadık...

Ben, eşim, Alara, ablam, eniştem ve 3 yeğenim Demirdöven Resort ultra herşey dahil tatilimize 28 Haziran Cumayı Cumartesiye bağlayan gece başladık...

Yıllardır aynı mekanda ve aynı insanlarla tatil yapılınca birçok şey aynılaşıyor evet ama bu yıl beraber olduğumuz zamanlar diğer senelere göre daha kaliteliydi...

Neden mi kızlar her geçen gün büyüyor ve bize olan ihtiyaçları azalıyor...

Önceki yıllarda yemek yeme bahçeye çıkma seramonileri bizi çok yorarken bu yıl kızlar bu işleri kendi halledince biz de keyfimize baktık...

İkizlerin doğumgünü kutlandı her sene olduğu gibi, ardından deniz kum güneş ve bolca yeme içme...

Bir haftanın nasıl geçtiğini hiç anlamadık...

Ardından ablamların tatili bitti ve bizim tatilimiz başladı...

Pazartesi öğlen gibi Alarayı anneannesi ve dedesi ile bırakıp eşimle birlikte kısa bir mola tatiline çıktık. 2 yıl önce yaptığımız gibi plansız, keyfe keder...

Didim Altınkum, Bodrum ve tüm koyları, Marmaris ve Datça...

Sakin ve huzurlu güzel bir tatildi...

Her güzel şey gibi tatil de bitti ve dönüş zamanı geldi...

Ama 3 kişi çıkılan seyahatimizin dönüşünde sadece ben ve eşim vardı...

Alara mı o Kuşadasında kaldı :(((

Kuzuyu bayramda teslim almak üzere orada bıraktık...

Arya Anaokulu Yılsonu Gösterisi

Merhabalar,

Yıl 2002...

Annem, babam ve ablam Ege Üniversitesi Fen Fakültesinde mezuniyet törenime gelmişler ve ben diplomamı alırken, kepimi atarken benimle gurur duymuşlardı. Ablam seramoni esnasında adım okununca annemin hüngür hüngür ağladığını söylemişti...

Her anne gibi benim annem de kızı ile gurur duymuştu. 

Eeee ne var ki bunda hem bunun Alara ile ne alakası var demeyin. İşte hikayem :)))

Kızım anaokuluna 15 Nisan 2013' te başladı ve tam 2 ay sonra okulun yılsonu gösterisi vardı. Öğretmeni Alaranın gösteriye katılmasını isteyip istemediğini sorduğunda elbette isteriz dedik. Çalışmalar hemen başladı. Amaaaan ne çalışması demeyin 4 yaşında 15 çocuğu hizalı bir sırada tutmak bile çok zorken onlara güzel gösteriler yaptırmak oldukça zor bir iş :)))

Günler geçtikçe Alara provalardan biraz negatif etkilenmeye başladı. Bir yandan her akşam provalarda öğrendiği gösterileri ben ve babasına hevesle yaparken diğer yandan da heyecanlandığını söyleyerek sahneye çıkmamak istediğini söylüyordu...

Birkaç ufak kaza sonrasında da öğretmeni ile konuşup gösterilerde yanlız sahneye çıkacağı bölümleri çıkartmaya karar verdik...

Veee nihayet gösteri günü gelip çatmıştı. Ben, eşim ve Şerife abla sahneyi en iyi görecek mekanda yerlerimizi almış ve heyacanla beklemeye başlamıştık. Program 3 saat sürecekti ve sabırsızlıkla Alarayı görmek istiyorduk hepimiz...

Sonunda 4 yaş sınıfının ingilizce gösterisi anonsu geldi ve nihayet minnoş ilk gösterisi için sahnedeydi...

Sahneye çıkan tüm çocukların yaptıkları ilk iş ailelerini aramaktı. Alarada öyle yaptı, sahneye ilk çıktığı andaki gerginliği bizi bulduğu anda kocaman bir gülümsemeye dönüştü :)))

Sahnede oldukça neşeli bir şarkı ve minik starlar olmasına rağmen ben resmen titriyor ve ağlamamak için kendimi zor tutuyordum ...

 

 

 

 

Ardından heyecanlı bekleyişe devam ettik ve kısa bir süre sonra 4. sınıflar müzik gösterisi sahnelerdeydi...

Minnoşumun kendş kadar olan davulu gururla taşıyışı ve en az arkadaşları kadar başarı ile komutları gerçekleştirişi beni yine benden aldı...

Bu defa kalbimin atışı daha hızlı idi ve artık usul gözyaşları akmaya başlamıştı...

 

 

Veeee 3. gösteri 4 yaş gurubunun dans gösterisi idi...

 

Anadolu ateşinden bir gösteri vardı sahnede ve el kadar çocukların gerçekleştirdiği bu gösteri ve Alaranın performansı beni hem hayrete düşürdü hem de çoook ama çoook duygulandırdı...

 

Kostümler, müzik, senkron...

 

Daha iyisi gerçekten olamazdı...

 

 

 

İşte böyle...

Biraz erken ama ben de tıpkı annem gibi kızımın ilk yılsonu gösterisinde yaşadım bu ilginç gururu...

Fark ettim ki onun yaşadığı sahne korkusu aslında benim korkum olmuş...

O gerildikçe ben daha da gerilmişim, o hayal kırıklığına uğrar diye ben daha büyük stres yaşamışım...

Ve o gözyaşları yaşanan gerginliklerin sona erişi ve mutlu sonaymış...

Canımın içi daha nice törenlerde seni gözyaşları ile izleyeceğim :))))



Ve sen hep başarılı olacaksın...

Süslü Kontes

Merhabalar,

Yine sözümde duramadım ve birsürü anıyı biriktirdim...

Şimdi hafızam yettiğince anılarımızı kaleme almaya çalışacağım...

İlk karemiz tatil öncesi bir okul gününün sabahına ait

Kontes tini mini giyinip hazırlanmış ve ayakkabılarını seçmişti. Ardından beni dumur eden talebi geldi.

"Ama annecim ben ayakkabılarımı nasıl giyeceğim?"

Bağcıksız olan ayakkabılarını giymek için benden keratayı isyedi. Adı ile değil tabi ama aynen şu ifadelerle

"Off anneee hani şu ayakkabıların arkasına konan bişey var ya hani giymen için işte ondan istiyorum"

Verdik keratayı eline, minnoş rahat rahat giymiş bu sayede ayakkabılarını :)))