Arya Anaokulu Yılsonu Gösterisi

Merhabalar,

Yıl 2002...

Annem, babam ve ablam Ege Üniversitesi Fen Fakültesinde mezuniyet törenime gelmişler ve ben diplomamı alırken, kepimi atarken benimle gurur duymuşlardı. Ablam seramoni esnasında adım okununca annemin hüngür hüngür ağladığını söylemişti...

Her anne gibi benim annem de kızı ile gurur duymuştu. 

Eeee ne var ki bunda hem bunun Alara ile ne alakası var demeyin. İşte hikayem :)))

Kızım anaokuluna 15 Nisan 2013' te başladı ve tam 2 ay sonra okulun yılsonu gösterisi vardı. Öğretmeni Alaranın gösteriye katılmasını isteyip istemediğini sorduğunda elbette isteriz dedik. Çalışmalar hemen başladı. Amaaaan ne çalışması demeyin 4 yaşında 15 çocuğu hizalı bir sırada tutmak bile çok zorken onlara güzel gösteriler yaptırmak oldukça zor bir iş :)))

Günler geçtikçe Alara provalardan biraz negatif etkilenmeye başladı. Bir yandan her akşam provalarda öğrendiği gösterileri ben ve babasına hevesle yaparken diğer yandan da heyecanlandığını söyleyerek sahneye çıkmamak istediğini söylüyordu...

Birkaç ufak kaza sonrasında da öğretmeni ile konuşup gösterilerde yanlız sahneye çıkacağı bölümleri çıkartmaya karar verdik...

Veee nihayet gösteri günü gelip çatmıştı. Ben, eşim ve Şerife abla sahneyi en iyi görecek mekanda yerlerimizi almış ve heyacanla beklemeye başlamıştık. Program 3 saat sürecekti ve sabırsızlıkla Alarayı görmek istiyorduk hepimiz...

Sonunda 4 yaş sınıfının ingilizce gösterisi anonsu geldi ve nihayet minnoş ilk gösterisi için sahnedeydi...

Sahneye çıkan tüm çocukların yaptıkları ilk iş ailelerini aramaktı. Alarada öyle yaptı, sahneye ilk çıktığı andaki gerginliği bizi bulduğu anda kocaman bir gülümsemeye dönüştü :)))

Sahnede oldukça neşeli bir şarkı ve minik starlar olmasına rağmen ben resmen titriyor ve ağlamamak için kendimi zor tutuyordum ...

 

 

 

 

Ardından heyecanlı bekleyişe devam ettik ve kısa bir süre sonra 4. sınıflar müzik gösterisi sahnelerdeydi...

Minnoşumun kendş kadar olan davulu gururla taşıyışı ve en az arkadaşları kadar başarı ile komutları gerçekleştirişi beni yine benden aldı...

Bu defa kalbimin atışı daha hızlı idi ve artık usul gözyaşları akmaya başlamıştı...

 

 

Veeee 3. gösteri 4 yaş gurubunun dans gösterisi idi...

 

Anadolu ateşinden bir gösteri vardı sahnede ve el kadar çocukların gerçekleştirdiği bu gösteri ve Alaranın performansı beni hem hayrete düşürdü hem de çoook ama çoook duygulandırdı...

 

Kostümler, müzik, senkron...

 

Daha iyisi gerçekten olamazdı...

 

 

 

İşte böyle...

Biraz erken ama ben de tıpkı annem gibi kızımın ilk yılsonu gösterisinde yaşadım bu ilginç gururu...

Fark ettim ki onun yaşadığı sahne korkusu aslında benim korkum olmuş...

O gerildikçe ben daha da gerilmişim, o hayal kırıklığına uğrar diye ben daha büyük stres yaşamışım...

Ve o gözyaşları yaşanan gerginliklerin sona erişi ve mutlu sonaymış...

Canımın içi daha nice törenlerde seni gözyaşları ile izleyeceğim :))))



Ve sen hep başarılı olacaksın...