Tam zamanlı anneliğimin son günü...

Tarih: 31 Ağustos 2009 Pazartesi

19 Ocakta başlayan doğum iznimin son günü...
Tam zamanlı annelik günlerimin sonuncusu...

Çalışan herkes bilir, Pazar sabahı her ne kadar keyifle güne başlansada gün bitmeye yaklaştıkça yarın işgünü olmasının sıkıntısı oturur insanın yüreğine...

İzne ayrıldığım gün içimde acayip bir rahatlama olmuştu...
Aylarca işe gitmeyecek olmanın, bu süre zarfında kızıma kavuşacak olmanın sevincini tüm benliğimle yaşamıştım...

İşte bu sevincin arasında birden aklıma işe başlayacağım günden bir önceki gün yaşağacağım ruhi sıkıntıyı düşününce bile daralmıştım..
Düşünün Pazar günü bile Pazartesi sendromu yaşarkan 7-8 ay sonunda işe başlamak ne kadar koyacaktı...

İşte o gün gelip çatmıştı...

Ama beklediğim sıkıntı yoktu ne hikmetse...

Birkaç gündür alışması için kızımı saat 6 da uyandırıp, emzirip yeniden yatırıyordum ama son günümde kızıma torpil yaparak onu uyandırmayıp kendisi uyanana kadar bekledim.

Kadriye teyzemiz saat 7 de evde hazırdı...

Yaklaşık 1 haftadır alışma süreci kapsamında birlikte olduğumuzdan Kadriye teyzede, bende kızımda yeni durumumuza epey alışmıştık ama yine de ben son detayları aktarma savaşı içindeydim...

Bunun yanında yarın için birsürü hazırlık yapmam gerekiyordu...

İşe kuaföre giderek başladım. Kısacık kestirdiğim saçlarımla yeni bir tarz oluşturdum kendime...
Nede olsa bu kadar süreden sonra biraz değişik görünmek bana moral verecekti...

Kuaför maceram biraz uzayınca kızım ve Kardiye teyze yarın için prova yapmış oldular...
Neyseki prova sorunsuz atlatılmış...

Eve dönüşte koştura koştura eksiklerimi tamamlamaya çalışırken bir yandan da kızımın uyumama drenci ile karşılaştım. İlk defa resmen uyumamak için direniyordu kızım...

Sanırım olanları hissedip tepki veriyor bu veletler...

Tam 3.5 saat onu uyutmak için uğraştıktan sonra kızım sonunda uykuya teslim oldu ama saat epey geç olduğundan bende hemen yatıp dinlenmek istedim...

Nede olsa yarın ilk işgünüm....