Annem ne zaman yer sofrasını getirip üstünde bir sebze ayıklamaya kalksa mutlaka ben de yapmak isterdim.
Hatta biraz daha ilerleyen yaşlarımızda annem bir taraftan sebzesini ayıklarken biz de ablamla diğer yandan kendi yemeğimizi yapardık ablamla...
Şimdi benim küçüklüğümün aynısı kızımda...
Ne ayıklarsan ayıkla Alara hop diye yanımda...
Kızım dur, yapma, dağıtma yok asla dinlemiyor beni...
Ben de çok ütüne gitmiyorum. Onun için aldığım saklama kapları ile kendi yemeğini yapmasına izin veriyorum çoğu zaman...
Ama itifar edeyim Alarının arkasını toplamak herhangi bir işi yapmaya çalışmaktan kat be kat zor...
İnsan anne olunca annesini anlar derler ya her gün annemi daha iyi anlıyorum...
Ama bu kadar tatlı bezelye ayıklayan birine nasıl hayr denir onu bilemiyorum :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder