Bir grup insan tarafından sürekli eleştirilsemde, söylenenlere hiçbir zaman kulak asmadım ve onu hiçbir zaman kısıtlmadım...
İçindeki duyguları çizerek dışarı aktarması hoşuma bile gitti diyebilirim...
Hatta bir dönem işten her gelişimde evin bir başka duvarında farklı bir sanat eseri ile karşılaşır olmuştum. Hiç mi kızmadım, yalan söylemeyeyim kızdığım zamanlar da oldu, düşünsenize işten yorgun argın geliyorsun bir de bakıyorsun evin bir köşesinde yağlı pastel boyalarla bir karalama...
Hem de inadına en koyu renklerle çizilmiş...
Sonraları dikkat ettim hepsinin birer hikayesi var. Gelir gelmez bana anlatmaya çalışıyor, işte o zaman anladım aslında onların karalama değil resim olduğunu :)))
O gün bugündür, hiç karşı çıkmadım çizimlerine...
Belki de yarın bir gün başarılı bir ressam olur, yada teyzesi gibi hem kariyer yapar hem de resim ne bileyim :)))
Ama tabi hep duvar resimleri ile devam etmedik. Bir süre sonra sulu boya, parmak boya, keçeli kalem vs derken resim kağıtlarına da terfi olduk...
Şu yazıyı yazdığım dönemde bir süredir resim sanatından uzak duruyoruz, yaz gelip sitenin bahçesinde daha zevkli aktiviteler olduğundan büyük ihtimalle, ama kış ayları için bol bol boya ve resim defteri stoğu yapıcam...
Onun resim çizerkenki mutluluğu inanın her şeye değer...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder