Son muayene...

Aslında planım mümkün olduğunca geç izne ayrılıp iznimi doğum sonrasına aktarmaktı ama işyerimdeki yoğun stres nedeni ile bu fikrimden vazgeçmiş ve 32. haftada izne çıkıp, kendimi kızımında dahil olacağı yeni hayatımıza hazırlamaya çalışmıştım. Şimdi her düşündüğümde iyi ki erken izne ayrılmışım diyorum...
(Kızımın sakin ve mutlu bir bebek oluşunu son 2 ayımı stressiz geçirmemin çok büyük katkısı olduğunu düşünüyor ve tüm anne adaylarının bu gerçeği dikkate almasını öneriyorum.)
İzne erken ayrılınca sıkılacağımı iddia eden çevremdeki tüm insanlara inat ilk günden son günüme kadar herşey çok güzel geçmişti.
Neler yapmadık ki kızımla...
Viaport maceralarımız...
Mol maceralarımız...
Kipa maceralarımız...
Seçim için işlemler...

Ve en eğlencelisi kızımın şekerlerini yapmam...
Herşey ama herşey çok eğlenceliydi...
Yanlız olmaktan hiç sıkılmamıştım.

Zaman geçmiş ve doğum artık giderek yakınlaşmıştı
13 Mart 2009 Cuma akşamı Aydından annem geldi. Onunla da son bir gezi yaptık...
15 Mart 2009 Pazar günü de kayınvalidem geldi.
16 Mart 2009 Pazartesi günü Sema Hanımla son muayenemiz vardı.
Artık doğum şekline karar verilecekti...

Heyecan içinde cümbür cemaat evden çıktık. Randevumuz 16:00 daydı.
Önce NST ye aldılar beni. Her zamanki gibi hafif sancım çıktı ama ben hiçbir şey hissetmiyordum.
Arkasından Sema hanım muayene etti. Normal doğumun riskli olacağını söyleyerek benden bir sezeryan tarihi seçmemi istedi.
Bende 18 Mart olmasını istemediğim için 17 Mart olmasını istedim.
Zaten Sema Hanım kızımın içeride çok rahat olduğunu ve doğmaya niyeti olmadığını söyleyip duruyordu.
Madem o doğmuyordu bizde onu oradan çıkartacaktık :)))
İnanılmaz bir duygu idi...
Yarın kızım doğacaktı...
Yarın kızım hayatımıza girecekti. Hemde birdaha hiç çıkmamak üzere...